VAN GRIEKENLAND NAAR SPANJE
Door: annemarie hoorneman
Blijf op de hoogte en volg Rob & Annemarie
01 September 2015 | Spanje, Alicante
Vanaf Levkas (Griekenland) zijn we in 2,5 dag overgevaren naar Sicilië. Een pittige tocht met veel wind (meer dan voorspeld) en voornamelijk een aan-de-windse koers, dus veel helling en gebeuk van golven. Op zich allemaal niet zo’n probleem, maar alles wat je doet doe je scheef en met steun, dus vermijd je dat zoveel mogelijk. Wat dan overblijft is lekker buiten zitten en om je heen kijken, denken, praten, lachen, eten, drinken en genieten. Meer dan genoeg eigenlijk. Het is geweldig om dit zo met z’n tweeën te doen en te ontdekken dat we ook op deze boot weer een uitstekend zeilteam zijn samen. Het enige nadeel is wat mij betreft dat ik soms bij te harde wind letterlijk spierkracht tekort kom voor het bedienen van de zeilen. Wat dat betreft mis ik de elektrische lieren van onze vorige boot, maar Rob geniet juist van het feit dat zijn bureau-armen en kantoorlijf met gezwinde spoed verdwijnen nu hij fysiek zo actief moet zijn. Hij voelt zich met de dag een jongere Adonis worden (wat ik liefdevol beaam).
De plaatsen aan de kust van Sicilië waren over het algemeen druk, luidruchtig en ontzettend dicht bebouwd; een hele overgang na het relaxte en relatief bescheiden Griekenland. We hebben met een auto de indrukwekkend rokende Etna bezocht en meteen ook een stuk binnenland gezien. Dat was prachtig qua natuur, met mooie ietwat slaperige plaatsjes, en gebouwen waarvan de vroegere grandeur nog net zichtbaar was. We hebben ons verbaasd over de grootte van Sicilië, bijna een eigen land op zich.
Met Jan Willem en vriend Robbert zijn we naar de noordkant van Sicilië gezeild en o.a. het eiland Stromboli bezocht. Hierop bevindt zich een zeer actieve vulkaan die ’s nachts roodgloeiend oplicht en daarom ook wel de oudste vuurtoren van de Middellandse Zee wordt genoemd. Indrukwekkend om dit natuurgeweld uit het diepste van de aarde zo direct te kunnen bewonderen. Dit was trouwens niet het enige natuurfenomeen wat we hebben meegemaakt op Sicilië: terwijl wij al motor-zeilend argeloos in de kuip zaten te hartenjagen met z’n vieren, werden we vanuit het niets overvallen door een enorme onweersbui met windstoten tot 65 knopen (= orkaankracht). Een uur lang hebben we met de razende wind voor de hoge golven uitgevaren; enkel op de mast liepen we al 9 knopen! Op de losgevlogen bimini (=zonnetent) na, hadden we gelukkig alles snel onder controle en was het een kwestie van uitrijen. Twee dagen later waren Rob en ik in Palermo (hoofdstad van Sicilië) op weg naar een bijzondere botanische tuin toen het ongelofelijk begon te regenen. We schuilden wat onder een afdakje maar werden al spoedig naar binnen geroepen door een –naar later bleek illegale – gokbaas; hij voorspelde dat binnen 15 minuten de hele straat één grote kolkende rivier zou worden, en dat was ook zo. Nog nooit zo iets gezien. Alle aanpalende huizen werden in een mum van tijd gebarricadeerd, maar ook vele liepen gewoon volledig onder. Zo ook onze gokhal; de gokbaas trok uit voorzorg de stekkers uit z’n gokkasten en wij konden al staande op barkrukken onze voeten weghouden van het stromende rioolwater. Kortom; never a dull moment op Sicilië.
Jan Willem en Robbert vertrokken vanuit Palermo en wij gingen door naar Sardinië. We hebben alleen de zuidkust gezien, dus echt oordelen kunnen we niet, maar onze indruk is dat dit eiland een volledig andere sfeer heeft dan Sicilië. Prachtige ongerepte natuur, veel natuurlijke en nog lege baaien, prachtige stranden met kleinschalige horeca gelegenheden, relaxte sfeer, bescheiden toerisme: dus gewoon veel meer naar onze gading. Helaas zijn we er maar een paar dagen geweest, maar lang genoeg om te weten dat we hier zeker nog eens naar terug willen (over land) om te wandelen en het eiland verder te verkennen.
Vanaf Sardinië doorgestoten naar Minorca van waar onze Jip een paar dagen bij ons aan sloot. Samen met haar zijn we naar Mallorca gevaren. Heel gezellig en fijn om zo exclusief met een kind rond te zeilen; je komt dan toch tot andere intensieve en persoonlijke gesprekken met elkaar en dat is zeer waardevol.
Op Mallorca zijn we met een soort Oriënt expres-achtig treintje dwars door het binnenland getjoekeld naar een plaatsje aan de noordkust; ook een heerlijke manier van reizen qua kalm ritmisch tempo, het verkoelende briesje door de open ramen en het prachtige uitzicht vanaf het achterbalkonnetje. Het leek wel of ieder stelletje in het treintje verliefd was op elkaar, Rob en ik niet uitgezonderd.
Vanaf Mallorca naar Ibiza en via Formentera naar Alicante. Het ging bijna net zo snel als ik het hier beschrijf. We hadden wat haast omdat de Jacqs (= (schoon)zusje Jacqueline met haar vriendin Jacqueline) in Alicante bij ons aan boord zouden komen. Op Ibiza hebben we in het – volgens de pilot – nog enige authentiek onaangetaste baaitje gelegen en dat vonden we gelijk helemaal fantastisch. Niets te merken van de wilde bras- en feestpartijen waar Ibiza om bekend staat, maar gewoon om 06.00 uur gewekt worden door trommels en mensen die zingend het begin van de dag vieren.
De baai op Formentera (het laatste eiland van de Ballearen) zag er in de pilot fantastisch uit. In werkelijkheid is het dan altijd weer een tikkeltje teleurstellend te bemerken dat wij allesbehalve de enige zijn die dit met eigen ogen willen zien. Toen we eraan kwamen lag er een ware armada aan schepen en hoe westelijker wij komen, is de ene nog groter, luxer en protseriger dan de ander. De watersport lijkt hier vooral te bestaan uit het zo snel en hard mogelijk naar een volgende plek komen. Er wordt weinig echt gezeild, veel gewoon op de motor met hooguit een fok en zeilende reizigers zoals wij komen we niet of nauwelijks tegen; het zijn voornamelijk mensen met ‘huurbakken’ die een weekje rondvaren. Het mag duidelijk zijn dat wij ons hier voor geen meter in thuis voelen.
Heel eerlijk gezegd beloofd het vaste land van Spanje met z’n ontsierende flatgebouwen en appartementencomplexen langs de kustlijn weinig goeds, maar wie weet oordelen we te snel en valt er toch nog wel veel moois te ontdekken. Dit zullen we jullie de volgende keer laten weten als we aangekomen zijn in Portugal. Naar verwachting is dit eind september.
We wensen jullie allemaal een goede start met het werkende leven na de zomervakantie.
Alle liefs van ons.
Rob en Annemarie
-
01 September 2015 - 22:06
Laurine:
Super leuk om weer wat van jullie te horen. Het ziet er helemaal heerlijk uit. Nog een goede vaart daar langs de kust met Spanje. Misschien is het nu wat rustiger nu de vakanties weer voorbij zijn. Liefs Laurine -
02 September 2015 - 16:20
Robert Van Den Hout:
Lieve Annemarie & Rob,
Een fantastisch reisverslag van een heel erg mooie reis!!! Het spijt mij ontzettend dat ik niet de mogelijkheid heb om een stukje mee te zeilen... Sinds onze amerika reis is er nog geen week geweest zonder bindende afspraken... dit duurt nog voort tot eind oktober... om gek van te worden. Ik heb 1 woning verkocht en moet dat 26 oktober leeg opleveren... Wij hokken dan tot medio 2016 in "the man's cave" Dan verhuizen we definitief terug naar de Rondpoort... Ik hoop dat mijn kansen op een trip met jullie nieuwe schip er in de toekomst nog wel in zit... Ik wens jullie voor het laatste deel van de reis wind en zon en wel thuis...
groet, robert -
07 September 2015 - 15:46
Kees:
Ha Rob en Annemarie!
Super om even de rest van jullie reis te lezen! Echt leuk dat je daar de moeite voor neemt Annemarie.
Hoop jullie in oktober weer te zien in NL!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley