van Turkije naar Griekenland

We zijn nu precies 1 maand onderweg, we liggen in een klein baaitje voor een kroegje met Wifi, dus al met al een mooi moment om jullie even op de hoogte te stellen van onze ervaringen tot nu toe.

26 juni zijn we enkele reis gevlogen naar Turkije met ieder exact 40 kg aan allerlei spullen voor de boot. En dan moet je echt denken van theelepeltje tot aluminium steun voor de bijboot. Het was best nog wel een gepuzzel om op afstand te bepalen wat wel / niet mee moest.
De eerste dagen hebben vooral in het teken gestaan van intensief weg-op- en inruimen. We hebben zeker tien 80 liter vuilniszakken van de boot afgedragen aan te oude, vieze of onnodige spullen. Een heerlijk voldaan gevoel. En na werkelijk alle hoekjes, gaatjes, kastjes, richels, vloeren enz grondig schoongemaakt te hebben (Ik begrijp opeens die uitdrukking 'schoon schip maken' heel erg goed) en alles ingericht met eigen spullen, begon de boot steeds meer als van ons te voelen.

Onze nieuw gemaakte zeilen bleken toch nog niet helemaal op maat, dus ons eerste tochtje was richting de stad Tourkistries alwaar de zeilmaker huist. Echt belangstelling voor het Turkse landschap hadden we nog niet; het ging er nog vooral om de boot zo reisvaardig mogelijk te maken. Wel merkte ik al (wat Rob ook voorspeld had) dat de boot een stuk stabieler zeilt dan onze vorige boot; wat mij betreft een belangrijk pluspunt:)

Na zoveel mogelijk puntjes op de i (zeilen, bijboot, technische zaken) vertrokken we op 4 juli richting het eiland Kos in Griekenland. Nog wel even spannend of we de boot zonder meer ingeklaard zouden krijgen in de EU (gelukkig zat Griekenland daar nog steeds in), maar Rob bleek alles administratief supergoed voorbereid te hebben, dus uiteindelijk gaf dat geen enkel probleem.

Op 5 juli arriveerden Kees (broer van Rob) met z'n zoon Feri. Met hen hebben wij een prachtige tocht westwaarts gemaakt langs diverse Griekse eilanden met de meest ongerepte en romantische baaien, stadjes en pittoreske haventjes. De Grieken zijn overal even aardig en relaxed. Nergens valt iets te merken van de crisis, het leven rolt gewoon door. Bij navraag geven ze allemaal aan dat de mensen die het geld in de zak gestopt hebben niet meer in het land zijn, en dat de gewone Griek hiervoor moet betalen.

Qua zeilen is de Middellandse zee hollen of stilstaan. De eerste week hadden wij vooral keiharde wind (tot windkracht 7) maar omdat het allemaal rond en tussen de eilanden plaatsvindt, ontstaan er niet de bijbehorende golven. Op een gegeven moment wen je er aan en leerden wij ook vertrouwen dat de boot dit wel aan kon.

Na ruim een week pittig zeilen arriveerden we met nul wind in Athene waar we nog precies genoeg tijd hadden om met elkaar de Acropolis te bewonderen alvorens Kees en Feri terugvlogen. Het was erg gezellig zo met z'n vieren. En voor Rob was Kees ook zeer helpend bij het oplossen van allerlei technische problemen (hierin beteken ik vrij weinig). Het is daarna altijd even een beetje katterig om met z'n tweeën achter te blijven.

Inmiddels zijn wij verder gescharreld van Athene door het Korinthisch Kanaal (+/- 3 km lang kanaal dat de Peloponnesos scheidt van het vaste land) en de golf van Korinthe naar de Griekse eilanden in de Ionische zee. Hier zullen we nog een paar dagen verblijven en dan beginnen we aan de grote oversteek ( 250 mijl = circa 48 uur non stop zeilen) naar Sicilië. Maar dat horen jullie dan de volgende keer.

Veel liefs van ons.